şunları düşündüm...

her yerde aradığım halde haplarımı bulamamıştım... annemin bulmuş olma ihtimali beni korkutmuştu, ecza dolabına bile bakmıştım... yoktu işte(onları hamile olabileceğim düşüncesine kafa yorduğum günlerden birinde yatağımdaki kitap yığınının altında bulacaktım)...

gideceğim gün sabahtan eczaneye gidip bir kutu daha aldım bu yüzden... hapı aldıktan 3 saat sonra %70 oranına etkisini göstermeye başladığını hatırlıyordum, ama garanti olması için regl döneminin sonunda başlamam gerekirdi... tehlikeli bir dönemde başladım, o gün içinde bir hap daha aldım...

aslında durumun nasıl olduğunu ona söylemeyi planlamıştım ama özlemin büyüsünü bozmak istemedim... birlikte 4 gün geçirdik... 4 günün sonunda hap almayı bıraktım... normalde bıraktıktan iki gün sonra regl olmam gerekirdi, olmadı...

düşüncesizlik ettiğimi düşündüm... tedbirli olmalıydım, söylemeliydim...

bir çocuğum olacak olsa büyük ihtimalle evlenirdik, ama onunla böyle bir sebep yüzünden evlenmek istemezdim... zorla gibi... hem evlensek bile millet 9 ay sonra işin neden bu kadar aceleye geldiğini anlardı, ben kaldırırdım heralde de... annemler çok takardı böyle şeyleri...

babama böyle bir şeyi tekrara yaşatamazdım bir de... zaten ailede bir tane evlilik dışı çocuk vardı ve yeterince sorun olmuştu... küçüktüm o zamanlar, anlamamıştım benden 2-3 yaş küşük o kızın neden babaannemle yaşadığını, sonra ipuçlarını birleştirip çözdüm olayı... küçük halamın kızıydı, halam başka biriyle evlenince adam istememişti sanırım...

hem geleceğim vardı bir de, bir çocuk her şeyi bozardı... okulu dondurmak zorunda kalırdım...

bazen de ya o hayalimdeki erkek çocuksa diye düşündüm... siyah dikik saçlı, çok soru soranlarından ukala bir çocuk... şakasına da olsa "çocuk yapsana" lafını en az 10 arkadaşımdan duymuşumdur... eğer bir çocuğum olursa çok tatlı olacağını düşünüyorlar... tatlı bi kızım çünkü, çekik gözlerim var, pek anaç sayılmam ama belki de bu yüzden merak ediyorlar bu kadar...

3,4,5 gün oldukça telaşlanmaya başladım... kürtaj olurum diye düşündüm, bundan nasıl etkilenbileceğimi düşündüm biraz da... filmlerdeki gibi rüyalarıma girer mi diye düşündüm... sonra o filmlerin çocuk aldırmaya karşı birir caydırıcı olduğuna karar verdim...

lisedeyken bir yaz kordonda tanıştığım kısa dalgalı saçlı o kız geldi aklıma... ertesi yaz kucağında bir çocukla dolaşıyor görmüştük, olanları üstün körü anlatmıştı... hamile kalmıştı işte, o zamanki sevgilisinden çoktan ayrılmıştı, zaten bu sorumluluğu alamazdı o demişti, annesi vardı yanında, annesiyle her şeyine paylaşırdı o kız... elinde bebek arabası dimdik yürüyordu sokakta, her şeyi göze alarak, almış olarak... yaptığı cesaret vericiydi...

ama ben bencildim... kendimi seçmiştim... internetten araştırdım, sigara ve kahve çocuğun düşme şansını arttırıyormuş... eskiden kahveyi çok içerdim, şimdi günde bire azaltmıştım, sigaraysa pek içmememe rağmen(sadece yalnızken içerdim) ev de her zaman bulabileceğim bir şeydi... bir ay kahve ve sigara kullanımımı arttırırım, izmir'e gittiğimde de hem yeşil'le konuşur, hem de 'çocuk aldırma' hakkında daha kapsamlı bi araştırma yaparız diye düşündüm, parayı da bir şekile hallederdik... endişelenir ama sevinirdi heralde duruma, daha önce ona söylememiş olmama da kırılırdı biraz... kararımı sorgulardı, ama bana hak verirdi diye düşünüyorum...

içimdeki umudu koruyordum ama hep... bu kararları vermek zorunda kalmak istemiyordum... aklıma bi kitapta okuduğum, korktuğumuz şeyler başımıza gelir tipi sözler geliyordu, aptalca ama kötü düşünceleri "regl olduğumu düşünerek" beynimden uzak tutmaya çalışıyordum... bi de kitabı saçma bulduğumu söylemiştim herkese, bilinçaltıma işlemiş; tamam itiraf ediyorum çok da mantıksız gelmemişti aslında...

geçen gün araştırma yapıp bloguma o yazıyı yazınca biraz rahatlamış hissettim kendimi, paylaşmak iyidir...

şimdi iyiyim... planlarımı alt üst edecek bir şey taşımıyormuşum içimde...

ama yinede yararlı bir deneyim oldu benim için bu düşünceli evre...