seni benim için yaratmışlar...

özlüyorum seni...
günün hiç olmadık saatlerinde, alakasız anlarda aklıma geliyorsun... öyle anlık özleyişler duyuyorum...
uzun zamandır böyle özlememiştim kimseyi...
iyi ki benimsin diyorum... öyle bana ait hissediyorum ki seni... sevdiğini de, özlediğini de anlıyorum... başlarda özlemi yenmek için, kendini bensizlikle sınadığını varsayıyordun... gülüyordum sana... bıraktın artık varsaymayı kalan iki haftanın nası geçeceğini düşünüyorsun...
bazen öpesim geliyor seni, bazen senin bana sarılasın... ama sadece konuşuyoruz... o bile iyi geliyor, seviyorum seni be çocuk!
tatil dönüşü bir hafta okulu ekip, yanına gelicem... merak ediyorum yaşadığın şehri, aslında daha çok o şehirdeki seni...
rüyalarını dinliyorum, rüyalarında bile seviyorsun beni... rüyalarımı hatırlamam için uğraşıyorsun bi de... aslında geçen gördüklerimden birini hatırlıyorum... aylin'in yeni sevgili adayıyla öpüşüyordum... sana anlatmadımş, gereksiz bir ön yargı olurdu...
aslında sen yokken başka erkekler ilgimi çekmiyor değil... ama düşünüyorum bir eksiği çarpıyor gözüme, ve sen tam istediğim gibi oluyosun onun eksiğinde...
seni daha önceden hayal etmişim gibi hissediyorum bazen... oluyo bana öyle... hayalimde bir tanışma sahnesi vardı hep, birinin benimle birgün o şekilde tanışmasını çok isterdim... sen değildin ama öyle bir tanışma yaşamıştım günün birinde... sen de öylesin işte, sanki seni ben yarattım...
sana belirli açılardan bakmayı çok seviyorum... gözlerin kapalıyken mesela ya da bana sığınmışken, başın omzumda ellerim saçlarında dolaşırken... zayıf anlarını seviyorum ama güçlü olman hoşuma gidiyor...
öyle işte... özledim seni...