sonraa...

daha 19 yaşındayız, dedim...
ilk babamın bana sağladığı sosyal güvence aklıma geldi...
hem ailemi nasıl karşıma alırdım ki... tamam yıllardır kendi başımın çaresine kendim bakıyorum ama hala parasal olarak bağlıyım onlara... duygusal açıdan da bağlıyım gerçi, üzmek istemem onları... aslında yeşil'in ailesi için durum daha kötü, tek çocuları gizli gizli tanımadıkları kızın biriyle evleniyor...

başta ciddiye almadım aslında onu... öyle aklına birden gelip düşünmeden söylediği belliydi... ciddi olduğuna ikna etmeye çalıştı beni... pek ikna olmadım, fikrinin değişeceğini sanıyorum...
aslında evlenirim o kadar önemsemiyorum bu konuyu ama annemlerden nasıl gizleyeceğimi bilmiyorum... soyadını bir şekilde hallederiz de, şu sigorta numarasından yakalanırım gibi geliyor...
sonra nasıl açıklıycam ki durumu, yeşil'in varlığından haberleri bile yok... bi' kardeşim biliyor işte... bir de kim bilir nasıl hayaller kurmuşlardır bunlar benim için... bilmiyorum ya, aslında en azından 1yıl anlayamayacaklarını bilsem, evet demekte hiç tereddüt etmem... sonrada açıklarız bi şekilde göstermelik bir şeyler yaparız...
sonuçta bir şey değişmiycek hayatımızda, yine öğrenci olucaz, belki aynı eve çıkarız ama bunu bu konu gündeme gelmeden önce planlamıştık zaten...
çocuk oyunuymuş gibi bahsediyorum di mi?
ama öyle değil mi zaten, bence bağlılık için evlenmeye gerek yok... belki yeşil'i bana bağlı kalması için evlenmemize gerek olmadığına ikna ederim, belki düşünüp kendi vazgeçer...
cumaya kadar süre verdi bana düşünmem için...
bilmiyorum ya...
korkuyorum...
hayır diycem galiba...
bunun için kimseden vazgeçmeyeceğim, kimseyi karşıma almayacağım, korkmayacağım bir gün gelir mutlaka...