EMPATİ HA!!

empati kur mu dedin...

hadi kuralım...
neden bahsediyorduk: son izlediğin film "erkekler ne söyler kadınlar ne anlar"...
ben de izleyeyim belki bişiyler bulurum, dedim...
sen, filmin erkeklerde umduğunu bulamayan kadınlardan bhsettiğini söyledin...
tamam bende umduğumu bulamıyorum işte, dedim...

evet bakalım...
kırıcı bir söz, ben olsam telefonu kapattıktan sonra ağlar ayrılmayı düşünürdüm... ama aynı zamanda beni avutmak için aramanı da beklerdim...
aslında empati kurmuş sayılırım, çünkü seni aradım...
ama "farkettin mi gittikçe bana benziyorsun" lafına neden bu kadar sinirlendim bilmiyorum... aslında biliyorum... çünkü ben üzüldüğümü açıkça belli ettiğim halde sen beni tekrar aramazsın, dediğine göre tekrar aramamanın nedeni benim sakinleşip kendimi senin yerine koyarak düşünmemi istemenmiş... kızdığın alındığın şey o söz değil, benim empati yapamamammış...

aslında ikimizde yapıyoruz o şeyden... ama beklentilerimiz farklı... birbirimiz gibi düşünemeyiz sonuçta yaptığımız tek şey yer değiştirmek... görüyorsun ki farklı şeyler düşünüyoruz aynı olaylar karşısında... kadın ve erkek olmaktır belki bu düşünce ve beklenti farklılığımızın sebebi...

senin empati yapmana gerek yok ben kendimi anlatıcam...
biliyosun yaklaşık üç gün önce kafamda senin hakkındaki tüm kötü, üzgün, çaresiz anılarımı toplayarak ayrılmaya karar verdim... seni seviyordum, beni hala çok sevdiğine inandırman yetti geri dönmeme... ama o düşünceleri kafamdan atabilmiş değilim, zihnim kendini ayrılığa iyi hazırlamıştı... o yüzden bana söylediğin güzel sözlerin ve hatırlatmaya çalıştığın güzel günlerimizin içine sıçıyordu aklıma gelen kötü anılar... o da öyle bir andı işte... umduğum, beklediğim gibi davranmayarak beni üzdüğün bir andı aklıma gelen...

ama üzüldüm sana o sözü söylediğime... senin sevgini haketmediğimi düşünmenden korktum desem daha doğru olur... çünkü ben zaman zaman düşünmüştüm beni haketmediğini, kötü bir şey...