sessizlik

bana televizyonda izlediği bir şeyleri anlatıyordu...
biliyo musun artık seninle konuşmaktan zevk almıyorum, senin düşününce ağlayasım geliyor, galiba uzaktan ilişki yürütemiyorum zaten son zamanlarda birlikteyken de pek başarılı değildim, dedim...
sustu... 30 saniyelik bir sessizlikten sonra da telefonu kapattı...

en azından son 10 konuşmamızda telefonu üzülerek kapatıyordum...

o konuşmadan sonra üzülmedim...
hatta şu an kendimi huzurlu hissettiğimi bile söyleyebilirim...
ama onu seviyorum...
üzülmüş olmalı ya da üzülmüş olmasını dilerim...
şu ayrılma düşüncesini kafamdan atmam için bana hiç yardım etmedi...

yazıyı bitirince bir sigara içip onu arıycam... bir şeyler söylemeli, belki de telefonunu kapatmıştır ama bu kaçmak olur...
aynı zamanda guruludur beni tekrar aramaz...
bakalım...
aslında onu üzmek istemiyorum...
onu seviyorum...
ama içimde bağdaştıramadığım şeyler var...