sen beni terkettin!...

mutluluğunu bir kadının ellerine verir bir erkek...
ve ağlar...

ayrıldık biz...
herkesin onlar barışır düşüncelerine rağmen...

biz birbirimizi mutsuz ediyorduk artık, fazla zorluyorduk ilişkimizi... o kopmaz sandıkları bağımız çok incelmişti, ben de bırakıverdim... yeşil şaşırdı ipin diğer ucunu yerde görünce... üzüldü, çok üzüldü... ama toparlanmazdı artık, ben kendimi onunla toparlayamazdım... o da bıraktı sonra...

sevgimiz kalsın istedik geriye bizi bizden iyi kim tanıyordu ki şu güzelim şehirde...
daha fazla zorlamadan, çok kötü bir şey yaşamadan, bağımız inelmiş de olsa henüz kopmamışken biz olmaktan vazgeçtik...